امروز که داستان حضرت موسی(ع) را میخواندم،متوجه شدم که چگونه این پیامبر الهی در رساندن پیام خود ثابت قدم بود، در حالی که خود راپیامبری ازطرف خداوند معرفی کرد که برای نجات قوم بنی اسرائیل آمده است از فرعون که بزرگترین دشمنش بود هیچ ترس و واهمه ای نداشت و از اینکه اظهار نبوت کند پشیمان  نبود چون او یک هدف مشخص داشت وسخنش سخنی الهی بود پس دیگر لازم نبود ترسی داشته باشد واظهار ندامت کند با ا ینکه  بارها فرعون از او خواست  که  از ادعای خود  بازگردد. که این ویژگی درهمه یاملبران الهی وجود داشت و هیچ گاه  ازسخن  خود که سخنی حق بود دست برنداشتند و درسخت ترین شرایط به تبلیغ  رسالت خود پرداختند.
 
ولی علی محمد شیرازی(معروف به باب) که ادعا میکرد پیامبری از طرف خداست وبرای نجات بشر آمده است از ادعای خود سه بار اظهار پشیمانی کردوتوبه کرد،جالب اینکه یک بار هم توبه نکرد بلکه سه بار وبار سوم توبه نامه ای نوشت واز گفته های خود اظهار ندامت کرد(بااینکه بهایی ها این توبه نامه را انکار میکنند ولی میرزا ابوالفضل گلپایگانی،بزرگترین مبلغ بهایی در کتاب کشف االغطاء عینا توبه نامه باب را آورده است)

حالا چند سوأل مطرح میشود
اولا اگر باب پیامبری واقعی بود چرا توبه کرد؟!
ثانیا،مگر پیامبری که برای نجات بشر آمده است ازگفته خود اطهار پشیمانی میکند؟!
ثالثا،مگر پیامبری که از طرف خدا آمده است با کوچکترین تهدیدی دست از عقاید خود بر میدارد؟!
حالا به نظر شما چنین کسی میتواند پیامبر باشد وبشریت را نجات دهد؟ 

 

 

 

 

  

 
برای مشاهده تصویر اصلی این لینک راکلیک کنید.

نوشته شده در جمعه 89/5/1ساعت 1:42 صبح توسط آشنای قریب نظرات ( ) | |