بهاییان در دوران پهلوی نقش فعالی در بر اندازی دین اسلام از کشور ایران  داشتند وتمام سعی خود را

میکردند که بهاییت را به عنوان مذهب ملی کشورحاکم کنند.واز آنجا که نظام پهلوی دلخوشی از علما و

روحانیون نداشت با بهائیان همکاری میکرد. اوج این فعالیت ها ی ضد مذهبی پس از رحلت آیت الله

بروجردی در سالهای 1340-1341بود که دولت پهلوی هر روز با مطرح کردن قوانینی جدیدی سعی

 در خروج کامل مذهب از امور اجتماعی داشت قوانینی همچون لایحه انجمن های ایالتی و ولایتی ،

کنفرانس آزاد زنان ومردان، انقلاب سفید شاه ودولت ...
 

از جمله این قوانین لایحه انجمن های ایالتی ولایتی بود که با حذف قید

مسلمان بودن وسوگند به قرآن ،غیر مسلمانان و در رأس آنها بهاییان بدون هیچ گونه منع قانونی

می توانستند به پستهای مهم دولتیبرسند.که تصویب این لایحه باعث اعتراض بسیاری از علما

وبزرگان شد که امام خمینی (ره) از پیشگامان معترضین بود به طوری که با هشیاری تمام متوجه

افکار پلید آنها شد وبا شجاعت تمام  وارد صحنه سیاست شد و اهداف شوم آنها را بر ملا ساخت

به طوری که هدف از این لایحه را حاکمیت بهاییان بر سرنوشت ایران ارزیابی کرد وطی سخنرانی های

روشنگرانه ای علما ومردم را از توطئه های شوم استعمار مطلع و خطربهاییان و اسراییل را برای اسلام

گوشزد کردند :"... اینجانب حسب وظیفه شرعیه به ملت ایران و مسلمین جهان اعلام خطر میکنم ،

قرآن واسلام در معرض خطر است استقلال واقتصاد آن در قبضه صهیونیستها است که در ایران به صورت

بهایی ظاهر شدند..."


وبا این سخنرانی های کوبنده امام بود که رژیم موضعش را در خطر دید وامام را در خرداد 42 دستگیر

کرد ومردم هم به حمایت از مرجع تقلیدشان به خیابان ها ریختند وآزادی رهبرشان را خواستارشدند

واینچنین قیام پانزده خرداد شکل گرفت.

 

نوشته شده در دوشنبه 91/3/15ساعت 7:0 صبح توسط آشنای قریب نظرات ( ) | |