ولی دینِ به اصطلاح نجات بخش بهائیت ،کتمان عقیده رادر چنین شرایطی دروغی بزرگ میخواند واین عمل را ممنوع  میداند به طوری که شوقی افندی (ولی امر بهاییان) این عمل را مذموم دانسته  وافراد را ملزم به ابراز عقیده میکند!
در حالی که باملاحظه تاریخ زندگی عبدالبهاء(رهبر بزرگ بهائیان) نشان میدهد او حتی تا آخرین روزهای حیات خود عقیده اش را در فلسطین آشکار نکرد تا آنجا که اهالی آن سرزمین حتی روحانیون مسلمان از عقیده واقعی او خبر نداشتند . اوحتی حضور در نمازهای جماعت آنها را از دست نداد تا سنیان متعصب آن دیار به اهداف پوشالی او پی نبرند.جالب اینکه خود شوقی افندی  این اتفاقات را ذکر کرده است وحرفی از مذموم بودن کار پدر بزرگش نزده است.